Ρόδος, το νησί των Ιπποτών
Η Ρόδος είναι το μεγαλύτερο νησί της Δωδεκανήσου. Βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά του Αιγαίου, απέναντι από τις μικρασιατικές ακτές, από τις οποίες απέχει 11 μίλια. Έχει έκταση 1398τ.χλμ., μήκος 79,7χλμ. και πλάτος 38 περίπου χλμ. Είναι πρωτεύουσα του νομού Δωδεκανήσου, ενός συμπλέγματος νησιών που παλαιότερα ονομαζόταν Νότιες Σποράδες. Το όνομα Δωδεκάνησος, παρότι επεκράτησε τελικά, δεν ανταποκρίνεται στον αριθμό των νησιών που αποτελούν το νομό, τα οποία είναι πολύ περισσότερα. Η Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου ή Παλιά Πόλη είναι ένα ζωντανό μνημείο. Είναι μια καλοδιατηρημένη πολιτεία, στην οποία ζουν και εργάζονται πολλοί Ροδίτες. Για τη διατήρηση και ανάπλαση της Μεσαιωνικής Πόλης, η οποία έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO μνημείο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς, από το Υπουργείο Πολιτισμού και τον Δήμο Ροδίων έχουν εκπονηθεί διάφορα προγράμματα.Η πόλη του Κάστρου χωριζόταν σε δύο τμήματα. Το ΚΟΛΛΑΚΙΟ ή ΚΟΛΛΑΚΟ στα βόρεια, με την οδό Ιπποτών, τα Καταλύματα των αρχηγών των Γλωσσών, το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου (Καστέλλο), τις εκκλησίες του Τάγματος, το Νοσοκομείο (σημερινό Μουσείο, κ.α.). Το τμήμα αυτό χωρίζεται με δεύτερο φρούριο από την άλλη πόλη και τμήματά του σώζονται ακόμα και σήμερα. Τη ΧΩΡΑ στα νότια, με την παλιά αγορά, το τουρκικό τσαρσί που φτάνει έως το τζαμί του Σουλεϊμάν, κλπ. Η χώρα ήταν η πόλη των αστών και εδώ ζούσαν, εκτός από τους Έλληνες, και κάτοικοι διαφόρων εθνοτήτων που ανέδειξαν δικές τους συνοικίες (Εβραϊκή ή Οβραϊκή και Τουρκομαχαλάς). Η ΝΕΑ ΠΟΛΗ (Έξω από το Κάστρο), σιγά-σιγά και με αφετηρία το 1522, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν τη Ρόδο και εγκαταστάθηκαν στην πόλη του φρουρίου, άρχισαν να κτίζονται οι νεότερες συνοικίες, τα λεγόμενα Μαράσια, στα οποία δόθηκαν τα ονόματα των εκκλησιών που βρίσκονται στην περιοχή. Τέτοιες συνοικίες είναι οι Άγιοι Ανάργυροι, ο Αη Γιάννης, η Αγία Αναστασία, η Μητρόπολη, ο Άη Γιώργης ο Άνω, ο Άη Γιώργης ο Κάτω ή "Καμένος" και ο Άη Νικόλας. Αργότερα, κτίστηκε και το νέο Μαράσι ή Νιοχώρι, στο οποίο οι Ιταλοί (1912-1945) έχτισαν τα νεότερα κτίρια, δημιουργώντας το κέντρο της πόλης, το Μανδράκι. Οι Ιταλοί δεν ακολούθησαν τη νησιώτικη αρχιτεκτονική, αλλά προσπάθησαν να "δέσουν" τα κτίρια αυτά με τα τείχη, δημιουργώντας έτσι ένα αρχιτεκτονικό σύνολο που εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα. Τέτοια κτίρια είναι το δικαστικό μέγαρο, το Διοικητικό (Νομαρχία), το Δημαρχείο, το Λιμεναρχείο, το Ταχυδρομείο, η Τράπεζα της Ελλάδος, το Ακταίον, η Νέα Αγορά, το Εθνικό Θέατρο και το ξενοδοχείο των Ρόδων, το οποίο, μετά την ανακατασκευή του, φιλοξενεί, από τον Απρίλιο του 1998, το Καζίνο. Δίπλα από το Διοικητήριο βρίσκεται η εκκλησία του Ευαγγελισμού, η οποία αρχικά ήταν καθολική εκκλησία αφιερωμένη στον Άη Γιάννη. Απέναντι από το Εθνικό Θέατρο, βρίσκεται το τζαμί του Μουράτ-Ρέις, ενώ άλλα κτίρια της εποχής εκείνης συναντά κανείς στην ευρύτερη περιοχή του Νιοχωρίου. Τέτοια κτίρια είναι η Παιδαγωγική Ακαδημία Ρόδου, το Ορφανοτροφείο Θηλέων, το Νοσοκομείο, κλπ.